"...απλώς,μαγικό!"

του ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΘΙΜΟ.
Περπατάω και βλέπω χαρούμενες παιδικές φατσούλες,ακούω τα παιδιά να μαλώνουν,να φωνάζουν,να παίζουν και να ζουν...τότε βλέπω ένα παχουλό αγοράκι μόνο του να τρώει σοκολάτες και γλυκά,να έχει ένα σωρό παιχνίδια αλλά να μην είναι ευτυχισμένος σαν τα άλλα παιδιά...παίρνω ανθρώπινη μορφή και πηγαίνω κοντά του..."Ψιτ φίλε,μπορώ να παίξω μαζί σου;"ρωτάω. Με βλέπει με γουρλωμένα μάτια και επειδή τρώει τις σοκολάτες του,κουνάει το κεφάλι του δείχνοντας ενθουσιασμένος,μασάει γρήγορα και φωνάζει:Ναι!...αρχίζουμε να παίζουμε και όλα τα παιδιά έρχονται κοντά μας..."Κι εγώ θα παίξω μαζί σας!" "Κι εγώ!"λένε τα παιδιά και αρχίζουν όλοι να παίζουν με το παχουλό αγοράκι."Παιδιά,σας κερνάω γλυκά!"λέει το αγοράκι. Ναι!φωνάζουν οι άλλοι. Εγώ εξαφανίζομαι και συνεχίζω να περπατάω...φτάνω σε ένα γηροκομείο...οι ηλικιωμένοι κάθονται και πίνουν τους καφέδες τους,συζητούν για τα παιδιά τους και για τα παλιά αξέχαστα χρόνια...όμως δύο γιαγιούλες κάθονται και δεν λένε τίποτα,σαν να έχουν πιει το αμίλητο νερό...παίρνω την μορφή ενός συμπαθητικού κυρίου και πάω κοντά τους."Κυρίες μου,μπορώ να καθίσω στην παρέα σας;"ρωτάω. Η μια από τις δύο απαντάει:"Ναι μετά χαράς!Καθίστε!"Η άλλη με ρωτάει:"Πρέπει να είσαι καινούργιος,δεν σας έχω ξαναδεί. Πότε ήρθατε;"Εγώ της λέω:Σήμερα,αλλά δεν θα κάτσω πολύ...απλώς περαστικός είμαι!Θα έρθει η κόρη μου να με πάρει." "Τυχερός είσαι,εμένα η κόρη μου έχει να με δει 4 χρόνια,θα ήθελα να την έβλεπα κι εγώ."λέει η μία."Δύο παιδιά έχω και κανένα δεν έρχεται να δει αν ζω ή πεθαίνω..."λέει η άλλη."Μην μου στεναχωριέστε θα έρθουν!" λέω εγώ. Τότε..."Μαμά"λέει η κόρη της πρώτης γιαγιάς."Κατερίνα μου..."λέει η γιαγιά και την αγκαλιάζει."Μαμά ο Νίκος έπιασε μόνιμη δουλειά,αγοράσαμε καινούργιο σπίτι και θα σε πάρουμε μαζί μας."είπε η Κατερίνα. Η γιαγιά αρχίζει να κλαίει από την χαρά της,τότε...Μητέρα!λέει ένας κύριος στην άλλη"Κώστα,αγόρι μου!"λέει η δεύτερη γιαγιά."Μάνα,έκανα αποτοξίνωση και η αδερφή μου,μου βρήκε μια καλή κοπέλα να την παντρευτώ...παντρευόμαστε τον άλλον μήνα!Θα σε βγάλουμε από' δω!"λέει ο Κώστας."Αντίο,κυρίες μου!"λέω εγώ,έπειτα συνεχίζω το ταξίδι μου...
ΤΕΛΟΣ.